released May 15, 2018

Artur Majewski - cornet, delay
Patryk Zakrocki - viola, mbira, ring modulator

Recorded and mixed by Artur Majewski at the Zielona Góra's University Auditorium, 17th August 2016
Mastered by Marcin Cichy at plugaudio.eu

Cover design by Dagmara Świętek
Cover picture by Artur Majewski

All rights reserved
Artur Majewski, Patryk Zakrocki & Kaiser Söze Foundation 2018

Trumpeter Artur Majewski (Mikrokolektyw, Robotobibok, Tone Hunting) and viola player Patryk Zakrocki (SzaZa, Spontaneous Chamber Music) emerge on their album as explorers of a unique, organic aural environment. The music collected on the record relies on the manipulation of sound and space. It seems to be breathing or to be a breath – it just lasts like the swoosh of forest trees or the murmur of a stream that flows through the forest.

The instrumentalists strive to make their music as organic, intuitive, autonomous, vegetative, habitual, primary – and almost primaeval – as possible. Once there was no music – there was only music-making. The world was simple and homogeneous, which is not pejorative, as – when seen up-close – the world is always dissimilar and diversified. Devoid of ego wars, maximally social, collective, democratic and – as a result – thriving. Rhythmical, not propelled by mechanical automatism, but driven by biology. Two people constitute the smallest society – the duo is the smallest musical ecosystem. Millions of years ago the Earth was covered mostly with grass and everything was in perfect working order back then.

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

Trębacz Artur Majewski (Mikrokolektyw, Robotobibok, Tone Hunting) i altowiolista Patryk Zakrocki (SzaZa, Spontaneous Chamber Music) na ukazującym się właśnie albumie "Czas panowania traw" poruszają się w specyficznym, organicznym, dźwiękowym środowisku. Muzyka na płycie oparta jest na brzmieniu i przestrzeni. Zdaje się ona oddychać, jest pozbawiona formy, po prostu trwa, jak szum lasu do którego się wchodzi, czy szmer strumienia, który w tym lesie płynie.

Jak sami mówią, zależy im, żeby była możliwie najbardziej adekwatna, organiczna, czy nawet ekologiczna, intuicyjna, autonomiczna, wegetatywna, nawykowa, pierwsza, niemal pradawna. Kiedyś nie było muzyki, było tylko muzykowanie. Świat był prosty, homogeniczny, ale nie musi to być cechą negatywną, widziany z bliska, jest zawsze różnorodny i bogaty. Pozbawiony ego, maksymalnie społeczny, kolektywny, demokratyczny, a przez to kwitnący. Rytmiczny nie mechanicznie, lecz biologicznie. Dwie osoby to najmniejsza społeczność, duet to najmniejszy muzyczny ekosystem. Miliony lat temu Ziemię pokrywały głównie trawy i wszystko było w porządku.